Εν τω μεταξύ για να γεμίσουν ύλη τα ΜΜΕ μας απαριθμούν την "προσωπική εμπειρία από την καραντίνα", του κάθε ψώνιου, ινφλουένσερ και παγκοσμίως ανύπαρκτου δημοσιοσχεσίτη. Αρκεί μια φωτογραφία, ένα στορι στο Instagram, ένα παραμυθάκι του στύλ "είμαι κλεισμένος σπίτι και έφτιαξα ΠΑΠΟΥΤΣΑΚΙΑ" για να μας τον φορτώσουν στη δημόσια σφαίρα..
Σόρι, αλλά έλεος κιόλας. Δεν αφορούν το κοινό οι πραγματικές ή τεχνητές (για λόγους δημοσιότητας) εμπειρίες του κάθε φλούδα. Τα βιώνουμε και μόνοι μας. Το κριτήριο της σημαντικότητας παραμένει στην δημοσιογραφία. Αν έληξε, να μας το πείτε να μαθαίνουμε και οι παλαιότεροι.
Επίσης αν κάποιος μεγαλόσχημος, ο οποίος μένει σε κάποιο τρίπατο με δέκα στρέμματα κήπο, με 2 άτομα βοηθητικό προσωπικό στο estate του, μας ενημερώνει το πόσο "δύσκολα περνάνε οι μέρες αλλά είναι ευκαιρία να ανακαλύψουμε τον εαυτό μας", αυτό προκαλεί ένα σπάνιο συνδυασμό αφασίας και αηδίας σε ένα κοινό που ζει το ζόρι των ημερών εγκλωβισμένος σε ένα κουτί. Κουτί στενών χώρων, κουτί ανασφάλειας, κουτί ψυχικής πίεσης, κουτί εργασιακής αδράνειας και απώλειας εισοδημάτων.
Από το fb του δημοσιογράφου Χρήστου Κτενά
